-
1 καταλειπω
эп. καλλείπω (эп. fut. тж. καλλείψω, aor. 2 κατέλιπον, pf. καταλέλοιπα; pass.: fut. καταλειφθήσομαι, aor. κατελείφθην, pf. καταλέλειμμαι) тж. med.1) оставлять(τινὰ παρ΄ ὄχεσφιν Hom.; ἄφοδόν τινι Xen.; στενέν διέξοδον καταλιπέσθαι Plat.; ἑαυτῷ τι Arst.)
ὅ στρατὸς καταλελειμμένος τοῦ ἄλλου στρατοῦ Her. — оставленная (для несения охраны) часть войска;κατελείφθη μόνος NT. — он остался один;διαλαβεῖν εἰς δύο, ὥστε μηδὲν καταλιπεῖν μέσον Arst. — разделить пополам без остатка2) оставлять на поле сражения, т.е. терять убитыми(πολλους Τρώων Hom.)
3) покидать, бросать(Ἀχαιούς, πόλιν Hom.; οἰκίας τε καὴ ἱερά Thuc.)
κ. σχεδίην ἀνέμοισι φέρεσθαι Hom. — бросить плот на произвол ветров;ἀλλ΄ ἀντιάζω, μή με καταλίπῃς μόνον Soph. — но прошу тебя, не покидай меня одного4) оставлять после себя или в наследство(τινὴ ὀδύνας τε γόους τε Hom.; αἰδῶ παισίν, οὐ χρυσόν Plat.; δύο θυγατέρας Arst.)
τὰ ἐν μύθου σχήματι καταλελειμμένα τοῖς ὕστερον Arst. — перешедшее в форме мифа к позднейшим поколениям5) оставлять, сохранять, сберегать(ὀκτὼ μόνους, sc. ἄνδρας Xen.; τριτάτην μοῖραν Arst.; ἑπτακισχιλίους ἄνδρας ἑαυτῷ NT.)
τὰ μὲν ἄλλα περιῄρει, κατέλειπε δὲ τὸ εὐδαίμονας ποιεῖν Xen. — (Сократ) отбрасывал все другое и интересовался лишь тем, как сделать счастливыми (людей);καταλείπεσθαι ἑαυτῷ Xen. — сохранить для самого себя6) предоставлять